«Νέα Ιστορία», ή πως μια ουτοπία γίνεται πραγματικότητα

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις... άξια κερδίζουν το ψωμί τους, αποκαλύπτοντας συνεχώς μειονότητες!
Κωνσταντίνος Ρωμανός
Αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Αντίβαρο, Ιούλιος 2007

Όχι, το βιβλίο Ιστορίας ΣΤ\' Δημοτικού δεν αποσύρεται. Θα «διορθωθεί» από τους ίδιους τους συγγραφείς του, οι οποίοι θα φροντίσουν να μην αλλάξει η βασική του φιλοσοφία. Η υπουργός κ. Γιαννάκου είναι διατεθειμένη να υποστεί οποιοδήποτε πολιτικό κόστος για ένα βιβλιαράκι μιας μέχρι πρότινος άσημης καθηγήτριας.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι μια αλυσίδα είναι τόσο ισχυρή όσο ο ασθενέστερος κρίκος της.
Ή ένα αμυντικό τείχος όσο ο χαμηλότερος προμαχώνας του. Εγκατάλειψη του ασθενούς σημείου στον εχθρό μπορεί να επιφέρει τη άλωση ολόκληρου του οχυρού. Γι\' αυτό ο υπεύθυνος στρατιώτης έχει τις διαταγές του:

Καμία υποχώρηση! Αν παρακούσει θα λογοδοτήσει και θα τιμωρηθεί σκληρά.
Διότι διακυβεύεται ολόκληρο το αμυντικό σύστημα, που στήθηκε με νυκτερινές υπερωρίες,
με συνωμοτικό συντονισμό ενεργειών και εντεταλμένων στρατιωτικών και με μεγάλο οικονομικό κόστος για το μακρινό κέντρο γενικού στρατηγικού σχεδιασμού. Ακόμα και του ίδιου του πρωθυπουργού τα χέρια είναι δεμένα, όπως κάποτε διαπίστωσε ο επίσης πρωθυπουργός συγγενής του, οπότε και αναφώνησε με οργή:

«Μα επιτέλους ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;»

Ο ελλαδικός Ελληνισμός έχει λοιπόν να αντιμετωπίσει ακέραια την αλυσίδα της εθνοκτονίας: Το «Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη», ως σπόνσορα της διαβαλκανικής ομάδας επεξεργασίας της «Νέας Ιστορίας» (Joint History Project), με τους έλληνες συνεργάτες της εν λόγω ομάδας ονομαστικά στο διαδίκτυο. Κάποια ονόματα εν τω μεταξύ πανελληνίως γνωστά (λόγω της έριδας ΣΤ\' Δημοτικού), άλλα γνωστά μόνο σε πανεπιστημιακούς κύκλους. Μέλημά τους όπως προγραμματικά τέθηκε σε συνέδριο εν Ελλάδι το 2002, είναι να μετατρέψουν τα «δεδομένα της ελληνικής ιστορίας σε ζητούμενα».
Να αποδομήσουν σήμερα το ελληνικό έθνος δια του κρατικού λόγου, ο οποίος αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να το συγκροτήσει. Η αποδόμηση αυτή θα πραγματοποιηθεί (ελλείψει μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης) σε ένα κρατικό μόρφωμα, που ενώ εξακολουθεί να οριοθετείται στα πλαίσια του ελληνικού κράτους, δεν συγκροτείται από το ελληνικό έθνος αλλά από τον πολυπολιτισμό και πολυεθνοτισμό.
Με εφαλτήριο τα πολιτισμικά δικαιώματα και τις μεινονότητες να επιτύχουν τη διάλυση της εθνικής
ταυτότητας, η οποία θα έχει προηγουμένως αποδυναμωθεί από την επιστημονική κριτική
του «μύθου της συνέχειας» του ελληνικού έθνους (από το βιβλίο «1204» του Γ. Καραμπελιά, 2007).
Είχε παρατηρηθεί, ήδη πριν από μια δεκαετία, ότι οι έλληνες «διεθνιστές» ήταν αιθεροβάμονες,
καθ\' ότι η ουτοπία τους περί διεθνοποίησης της Ελλάδας θα είχε νόημα μόνο εάν υπήρχε μια παγκόσμια κυβέρνηση  που δεν υπάρχει, ίσως δεν θα υπάρξει ποτέ και αν υπήρχε θα ήταν τυραννία.

(Π. Ήφαιστος, «Η εξωελληνική νοοτροπία», 1997.) Διότι η μόνη πολιτική πραγματικότητα,
ακόμα και υπό τις σημερινές συνθήκες οικονομικής διεθνοποίησης, είτε το θέλουν οι «διεθνιστές» μας είτε όχι, δεν είναι άλλη από τα έθνη-κράτη και οι σχέσεις μεταξύ τους όπως προβλέπονται από το διεθνές δίκαιο. (Οι παρεμβάσεις του Μπους στο εσωτερικό άλλων κρατών, όπως και αυτές των προκατόχων του, δεν άλλαξαν την οικονομική εθνική τάξη πραγμάτων και δεν αναίρεσαν την έννοια του εθνικού συμφέροντος.)

Πως να προβλέψει κανείς από πριν από μία δεκαετία ότι με μια στρατηγική ενθάρρυνσης του εποικισμού της Ελλάδας από ξένες εθνότητες (λαθρομετανάστευση), η ουτοπία της διεθνοποίησης της Ελλάδας, ολωσδιόλου δίχως εξωτερικά ερείσματα, θα γινόταν παρά ταύτα πραγματικότητα;
Πώς να προβλέψει κανείς ότι το εθνικό κράτος θα συναινούσε, είτε ως υπουργείο Εσωτερικών είτε ως υπουργείο Παιδείας, στη διεθνή πρωτοτυπία της κατάλυσης του κυρίαρχου, κατά το Σύνταγμα, ελληνικού έθνους από το ίδιο το κράτος, που είναι εντεταλμένο να προστατεύει την εθνική κυριαρχία;
(Ήδη προτάθηκε και από τον αρχηγό της αντιπολιτεύσεως η αλλαγή του χαρακτήρα του Συντάγματος του ελληνικού έθνους σε πολυεθνοτικό, με τη νεφελώδη αιτιολόγηση της «εποχής της παγκοσμιοποίησης»).
Σε αυτήν την διόλου ουτοπική και μάλιστα πολύ πραγματική προοπτική ζουν και εργάζονται
οι εντόπιοι απόστολοι της «Νέας Ιστορίας». Το επόμενο βήμα τους (λόγω της προκύψασας
απροσδόκητης λαϊκής αντιστάσεως στα εργαστηριακά τους πονήματα για τα πολυπολιτισμικά μας σχολεία) θα έλθει με κάποια καθυστέρηση και θα είναι το εξής:

«Είναι μύθος ότι είστε Έλληνες και ότι υπάρχει Ελλάδα. Ένας μύθος που επέβαλε κατά
την ίδρυση του κράτους ο φιλελληνισμός της Ευρώπης. Δεν είστε τίποτε άλλο από βαλκάνια συνονθυλεύματα και ανεμοσκορπίσματα. Δεν υπήρχε στην πραγματικότητα εξαρχής τίποτα που να κινδυνεύει σήμερα να χαθεί.

Η απώλεια της εθνικής σας κυριαρχίας δεν είναι άλλο παρά λύτρωση από τις αυταπάτες σας.
Καλώς ήλθατε στον Ωραίο Νέο Κόσμο μας!»

22-4-07 TO ΠΑΡΟΝ