Ελλάδα: Χώρα ή Χώρος;

Του Σταύρου Λυγερού

περιοδικό Επίκαιρα ,τεύχος 11ο

Η πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων προκάλεσε στη δεκαετία 1990 ένα μεγάλο κύμα παράνομης μετανάστευσης από ανατολικοευρωπαϊκές χώρες προς την Ελλάδα. Οι ροές αυτές δεν έχουν σταματήσει, αλλά τα τελευταία χρόνια είναι σαφώς μικρότερες. Αντιθέτως, διογκώνονται με εντυπωσιακό ρυθμό οι ροές λαθρομεταναστών από ισλαμικές χώρες, κυρίως από Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Παλαιστίνη, Σομαλία και Ερυθραία. Οι ανατολικοευρωπαίοι μετανάστες, που σε μεγάλο βαθμό έχουν πια νομιμοποιηθεί, λόγω πολιτισμικής ταυτότητας και τρόπου ζωής έχουν κατά κανόνα εισέλθει σε τροχιά κοινωνικής ενσωμάτωσης. Δεν αναμένεται να συμβεί το ίδιο με τη συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων. Πρώτον, επειδή η πολιτισμική τους ταυτότητα δεν διευκολύνει την ενσωμάτωση τους, όπως έχει αποδείξει και η πείρα με παλαιότερες μουσουλμανικές κοινότητες σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Δεύτερον, επειδή οι μουσουλμάνοι παράνομοι μετανάστες στην Ελλάδα είναι ήδη αναλογικά πάρα πολλοί, αυξάνουν συνεχώς και ζουν σε ιδιότυπα γκέτο.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι κυβερνήσεις δεν έχουν κάνει σοβαρές προσπάθειες να θέσουν υπό έλεγχο το φαινόμενο. Όποτε παρενέβησαν στο παρελθόν ήταν για να νομιμοποιήσουν μαζικά υφιστάμενες καταστάσεις. Η κυβέρνηση Παπανδρέου κάνει κάτι περισσότερο. Αντί να δημιουργεί αντικίνητρα για να συρρικνώσει τις ροές παράνομων μεταναστών, προχωρά σε ....

....πολιτογραφήσεις. Είναι λογικό και επιβεβλημένο να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια τα παιδιά νόμιμων μεταναστών, που γεννήθηκαν, ζουν και πάνε σχολείο στην Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος θα πρέπει να είναι πιο συγκρατημένο σε παιδιά που εισήλθαν παρανόμως με τους γονείς τους στην Ελλάδα. Δεν αρκεί να έχουν φοιτήσει στις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού ή αθροιστικά έξι τάξεις της στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης. Το «σχέδιο νομοθετικής πρωτοβουλίας» του υπουργείου Εσωτερικών: όποιο παιδί γεννηθεί στην Ελλάδα και είναι άγνωστης ιθαγένειας ή δεν μπορεί να αποκτήσει άλλη ιθαγένεια θα παίρνει αυτομάτως την ελληνική (προσθήκη στον Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας του άρθρου 1 Α, παρ. 4α και 4β). Η διάταξη αυτή, που υπάρχει και στον ισχύοντα Κώδικα (2004), είναι ασαφής και θα πρέπει να διευκρινιστεί σε ό,τι αφορά στους ανιθαγενείς, γιατί ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα. Υπενθυμίζουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών, που εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα, δεν έχουν μαζί τους χαρτιά. 


Ο αριθμός των παιδιών που θα πάρουν σε πρώτη φάση την ελληνική ιθαγένεια δεν θα είναι πολύ μεγάλος. Εάν η ελληνική ιθαγένεια δοθεί μαζικά και όχι εξετάζοντας κάθε περίπτωση ξεχωριστά, θα δημιουργηθεί ένα κίνητρο στους ευρισκόμενους ήδη στην Ελλάδα παράνομους μετανάστες να τεκνοποιήσουν. Η προοπτική τα παιδιά τους να αποκτήσουν σχετικά εύκολα την ελληνική ιθαγένεια τους ωθεί να αντιμετωπίσουν την Ελλάδα όχι ως χώρα-τράνζιτ, αλλά ως χώρα προορισμό. Το μήνυμα ότι η Ελλάδα δίνει σχετικά εύκολα ιθαγένειες θα φτάσει ταχύτατα στις χώρες προέλευσης των παράνομων μεταναστών, γεγονός που θα τροφοδοτήσει το ρεύμα παράνομης μετανάστευσης, αυτή τη φορά ζευγαριών και οικογενειών. Στη χώρα βρίσκεται ήδη ένας δυσανάλογα μεγάλος αριθμός μεταναστών, που κινείται στο περιθώριο, μακριά από κάθε έννοια έστω και στοιχειώδους ενσωμάτωσης. Εάν σ' αυτούς προστεθεί ένα νέο μεγάλο κύμα, αναπόφευκτα θα ανατραπεί η κοινωνική ισορροπία και θα αλλοιωθεί η εθνική ταυτότητα. 

Ο πρωθυπουργός φαίνεται να υποτιμά τους κινδύνους. Είναι αρκετές οι ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι από μεταμοντέρνο ιδεολογικό δογματισμό αντιλαμβάνεται την Ελλάδα περισσότερο σαν χώρο παρά ως χώρα. Αλλά και στις «νέες χώρες», που από τη φύση τους είναι πολυπολιτισμικές επειδή δημιουργήθηκαν από μετανάστες (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κ.ά.), ισχύουν αυστηρά κριτήρια παραχώρησης ιθαγένειας. Η Ελλάδα, όμως, δεν είναι ούτε «νέα χώρα» ούτε πρώην αποικιακή αυτοκρατορία, που παραχωρεί ιθαγένεια σε πρώην υπηκόους της. Η Ελλάδα είναι πατρίδα ενός έθνους, το οποίο ζει σε μία ασταθή περιοχή και αντιμετωπίζει ευθείες απειλές. Σ' αυτές τις συνθήκες, η εθνική και κοινωνική συνοχή είναι σχεδόν προϋπόθεση επιβίωσης. Εάν η κυβέρνηση Παπανδρέου κάνει πράξη τη νομοθετική πρόθεση της, το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης μάλλον θα επιδεινωθεί παρά θα επιλυθεί, πιθανώς με μη αντιστρέψιμες επιπτώσεις.

http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=26896

Νομοσχέδιο για την ιθαγένεια: ανάγκη, παγίδες, ιδεολογήματα

Προβληματισμοί σχετικά με την επιχείρηση μαζικών ελληνοποιήσεων


Του Σταυρου Λυγερού

Το νομοσχέδιο για παραχώρηση ιθαγένειας σε μετανάστες συνεχίζει την πρακτική του ελληνικού κράτους να νομιμοποιεί μαζικά καταστάσεις, που διαμορφώθηκαν κατά κανόνα με παράνομο τρόπο. Υπενθυμίζουμε τις άδειες παραμονής που δόθηκαν σε παράνομους μετανάστες από τις κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή.

Και οι δύο κυβερνήσεις διαβεβαίωναν ότι με τη μαζική νομιμοποίηση θα λυνόταν το πρόβλημα. Τα κύματα των παράνομων μεταναστών, όμως, θυμίζουν τις γενιές αυθαιρέτων. Κάθε νομιμοποίηση τροφοδότησε το επόμενο κύμα, ενισχύοντας την εντύπωση ότι όποιος μπαίνει στην Ελλάδα παρανόμως κατά κανόνα δεν τον διώχνουν και κάποια στιγμή νομιμοποιείται. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όμως, πάει πιο μακριά. Στήνει μια βιομηχανία ελληνοποιήσεων με υπαρκτό επιχείρημα την κάλυψη κοινωνικών-ανθρωπιστικών αναγκών. Πίσω απ’ αυτό, όμως, υπάρχει και το ιδεολόγημα του πολυεθνικού/πολυπολιτισμικού μοντέλου, αλλά και ψηφοθηρική σκοπιμότητα. Οι μαζικές ελληνοποιήσεις και η παραχώρηση στους μετανάστες δικαιώματος ψήφου στις δημοτικές εκλογές θα εξασφαλίσουν στο ΠΑΣΟΚ ένα ισχυρό πριμ, τουλάχιστον στην κρίσιμη αναμέτρηση του 2010.

Παρενέργειες

Οι Ανατολικοευρωπαίοι μετανάστες της δεκαετίας 1990, που κατά κανόνα έχουν πια νομιμοποιηθεί, προκάλεσαν κοινωνικές παρενέργειες, αλλά λόγω πολιτισμικής ταυτότητας και τρόπου ζωής έχουν πια εισέλθει σε τροχιά κοινωνικής ενσωμάτωσης. Δεν αναμένεται να συμβεί το ίδιο με τις διογκούμενες ροές μουσουλμάνων από την Ασία και την Αφρική. Η πείρα έχει αποδείξει ότι ....
.. στη συντριπτική πλειονότητά τους έχουν την τάση να αναπαράγουν στο δυτικό περιβάλλον τον τρόπο που ζούσαν στις χώρες προέλευσής τους και ως εκ τούτου να μην ενσωματώνονται.Εξ ου και η τάση δημιουργίας γκέτο.

Οι μετανάστες που εισέρχονται παρανόμως στην Ελλάδα έχουν προορισμό δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Λίγοι, όμως, καταφέρνουν να φύγουν από τη χώρα μας. Εχει αποδειχθεί ότι είναι πιο εύκολη η παράνομη είσοδος από την παράνομη έξοδο. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν χώρα–τράνζιτ, αλλά καταλήγει να γίνεται προορισμός, με αποτέλεσμα να λιμνάζει εδώ ο κύριος όγκος.

Η διαρκής συσσώρευση παράνομων μεταναστών, που εκ των πραγμάτων αδυνατούν να βρουν εργασία και όποτε βρίσκουν είναι «μαύρη» και κακοπληρωμένη, λειτουργεί σαν θερμοκήπιο για την ανομία και την ασυδοσία, υπονομεύει τις κοινωνικές ισορροπίες και αλλοιώνει την εθνική ταυτότητα.

Αυτή είναι η κατάσταση και θα έπρεπε να έχει προκαλέσει ευρεία συζήτηση, όπως σε ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν πολύ μικρότερο πρόβλημα. Στην Ελλάδα, όμως, η παράνομη μετανάστευση θεωρείται πρόβλημα ρουτίνας και προσεγγίζεται με ανέξοδες αντιρατσιστικές ρητορικές, που στην πράξη τροφοδοτούν τον ρατσισμό. Κάθε διαφωνία χαρακτηρίζεται «ακροδεξιά» και «ρατσιστική». Η ιδεολογική τρομοκρατία, όμως, ποτέ δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Απλώς, ακυρώνει τη δημόσια συζήτηση και βεβαίως χαρίζει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και ειδικά λαϊκά στρώματα στο ΛΑΟΣ.

Στην προσπάθειά της να αποτρέψει την ανάπτυξη ξενοφοβίας και ρατσισμού, η ευρύτερη Αριστερά υποβαθμίζει συστηματικά τις αρνητικές επιπτώσεις της παράνομης μετανάστευσης. Ο στρουθοκαμηλισμός της φέρνει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αφήνει πολιτικό κενό και διευκολύνει την Ακροδεξιά να διεισδύσει στα λαϊκά στρώματα. Αυτά είναι, άλλωστε, που κυρίως θίγονται από την παράνομη μετανάστευση και στο επίπεδο της απασχόλησης (λόγω του αθέμιτου ανταγωνισμού από τη «μαύρη» εργασία) και σε πολλές πτυχές της καθημερινής ζωής.

Θέμα πολιτικής

Η παραχώρηση ιθαγένειας πρέπει να εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης πολιτικής. Τέτοια πολιτική, όμως, δεν υφίσταται. Εξ ου και το πρόβλημα συνεχώς οξύνεται. Αντί να θεσμοθετήσει αντικίνητρα για να συρρικνώσει τις ροές παράνομων μεταναστών, η κυβέρνηση Παπανδρέου μεθοδεύει βιομηχανία πολιτογραφήσεων, που εκ των πραγμάτων λειτουργεί ως κίνητρο.

Είναι προφανώς επιβεβλημένο να πάρουν την ελληνική ιθαγένεια τα παιδιά νόμιμων μεταναστών, που γεννήθηκαν, ζουν και πάνε σχολείο στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να ισχύει το ίδιο για παιδιά που εισήλθαν παρανόμως με τους γονείς τους στην Ελλάδα. Δεν αρκεί να έχουν φοιτήσει μερικά χρόνια σε ελληνικά σχολεία, για να τους δίνεται η ιθαγένεια. Οι αιτήσεις πρέπει να εξετάζονται με θετική διάθεση, αλλά κατά περίπτωση.

Η εύκολη παραχώρηση ιθαγένειας στα παιδιά είναι από μόνη της ένα κίνητρο για τους παράνομους μετανάστες να τεκνοποιήσουν. Το κίνητρο αυτό καθίσταται πολύ πιο ισχυρό από τη διάταξη, που προβλέπει ότι όποιο παιδί γεννηθεί στην Ελλάδα και είναι «άγνωστης ιθαγένειας» ή δεν μπορεί να αποκτήσει άλλη ιθαγένεια θα παίρνει αυτομάτως την ελληνική. Η διάταξη αυτή (υπάρχει και στον κώδικα που ψηφίστηκε το 2004) είναι ασαφής και ανοίγει ένα επικίνδυνο παράθυρο.

Υπενθυμίζουμε ότι η μεγάλη πλειονότητα των μεταναστών που εισέρχονται παρανόμως στην Ελλάδα δεν έχουν χαρτιά και δεν αποκαλύπτουν τη χώρα καταγωγής τους για να μην απελαθούν. Ενα τέτοιο ζευγάρι γεννάει στην Ελλάδα παιδί. Το παιδί μπορεί να αποκτήσει την ιθαγένεια των γονιών του, αλλά αυτοί έχουν ισχυρό κίνητρο να το κατατάξουν στην κατηγορία «άγνωστη ιθαγένεια», για να πάρει αμέσως την ελληνική ιθαγένεια.

Στη συνέχεια, ως πρόσωπα που έχουν τη γονική φροντίδα τέκνου ελληνικής ιθαγένειας, μπορούν να πολιτογραφηθούν, κατ’ εξαίρεση της ισχύουσας προϋπόθεσης για νόμιμη συνεχή παραμονή στην Ελλάδα τουλάχιστον πέντε ετών. Αρκεί να βρίσκονται στη χώρα έστω και παρανόμως για τρία χρόνια.

Το μήνυμα πως η Ελλάδα δίνει σχετικά εύκολα ιθαγένειες θα φθάσει στις χώρες προέλευσης των παράνομων μεταναστών και θα τροφοδοτήσει το ρεύμα παράνομης μετανάστευσης. Αυτή τη φορά, μάλιστα, θα έρχονται ζευγάρια και οικογένειες. Οι ταλαίπωροι αυτοί άνθρωποι δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν τις δυνατότητες του νόμου για να τις εκμεταλλευθούν. Τις γνωρίζουν, όμως, τα κυκλώματα παράνομης διακίνησης και οι δικηγόροι τους.


news.kathimerini.gr

Γιωργάκης και μετανάστες – ας τα πούμε μια φορά έξω απ’ τα δόντια...

Γράφει ο Κωνσταντής Ο.
Δευτέρα, 13 Ιουλίου 2009

Και ξαφνικά θυμηθήκαμε όλοι το πρόβλημα των μεταναστών και λαθρομεταναστών... Η κυβέρνηση, εκεί που είχε (και) αυτό το ζήτημα στον «αυτόματο πιλότο», ξαφνικά ενεργοποιήθηκε, καθάρισε το κέντρο της Αθήνας και το λιμάνι της Πάτρας, αύξησε τις περιπολίες στο Αιγαίο και έθεσε τη συνεργασία της Τουρκίας ως όρο για την ευρωπαϊκή πορεία της.

Ήδη ετοιμάζονται και στρατόπεδα «υποδοχής» των λαθρομεταναστών και παρατείνεται με νόμο ο επιτρεπόμενος χρόνος προσωρινής κράτησης στους δέκα μήνες, ώστε να μην αφήνονται ελεύθεροι πριν ολοκληρωθεί η γραφειοκρατιική διαδικασία για την απέλασή τους. Αλλά και τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι, που μέχρι χθες σιωπούσαν ή απέρριπταν κάθε σχετική συζήτηση ως «ρατσιστική» και αντίθετη στο πολυδιαφημισμένο πρότυπο της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας», ανακάλυψαν το προφανές: ότι ο αριθμός των μεταναστών έχει κατά πολύ ξεπεράσει τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας. Και ότι η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του φαινομένου δεν είναι ούτε «ρατσισμός», ούτε «φασισμός», ούτε «ακροδεξιά ατζέντα»… είναι πρωτίστως θέμα κοινής λογικής.

Σε τι οφείλουμε αυτή την ξαφνική αλλαγή; προφανώς στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Η εκτόξευση της εκλογικής δύναμης του ΛΑΟΣ και ο καταποντισμός του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε σε όλους, ότι η ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια της ανοχής της στο θέμα των λαθρομεταναστών. Ότι δεν πείθεται πια από σαπουνόφουσκες περί «πολυπολιτισμικότητας», όταν βλέπει τη γειτονιά της να γίνεται γκέτο και την έννομη τάξη να καταλύεται για ένα (δήθεν) Κοράνι που σκίστηκε. Ότι το «κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος» φαντάζει ίσως πρωτότυπο στους τοίχους των Εξαρχείων, και η «ανοχή στον Άλλο» ακούγεται ωραία στα κουλτουριάρικα καφέ του Κολωνακίου, αλλά η κοινωνική πλειοψηφία που ζει τη δύσκολη πραγματικότητα της Κυψέλης και της Αχαρνών, δεν εκφράζεται ούτε από τα Εξάρχεια ούτε από το Κολωνάκι. Και ότι αυτή η κοινωνική πλειοψηφία απέφυγε μεν ως τώρα τις ακραίες πολιτικές επιλογές, αλλά είναι πλέον διατεθειμένη να στραφεί ακόμα και σε αυτές, αν οι «ορθόδοξες» πολιτικές δυνάμεις συνεχίσουν να αδιαφορούν για το πρόβλημα – αν δεν αποδείξουν ότι μπορούν να εγγυηθούν στην κοινωνία το στοιχειώδες αγαθό της ασφάλειας.

Κι έτσι, άνοιξε επιτέλους η συζήτηση για το πρόβλημα των λαθρομεταναστών... Τα ΜΜΕ θέλοντας και μη, εγκατέλειψαν τη συνασπισμίτικη ατζέντα. Η κυβέρνηση πήρε κάποιες πρωτοβουλίες για να δείξει ότι «έλαβε το μήνυμα». Ο ΛΑ.Ο.Σ. περηφανεύεται ότι τη «ρυμούλκησε» στις πολιτικές του θέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ομφαλοσκοπεί, μη θέλοντας να παραδεχτεί ότι ο καταποντισμός του στις ευρωεκλογές οφείλεται σε μεγάλο βαθμό (πέραν της στάσης του στα γεγονότα του Δεκεμβρίου) και στο ζήτημα των μεταναστών. Αλλά η πραγματικά ενδιαφέρουσα τοποθέτηση ήρθε από το ΠΑΣΟΚ, με τις «οκτώ θέσεις» που διατύπωσε ο Γιωργάκης για τους μετανάστες αμέσως μετά τις ευρωεκλογές. Ας σχολιάσουμε μερικές από αυτές:

1) "Μηδενική ανοχή στην παράνομη μετανάστευση.Στόχος 0% λαθρομετανάστες."

Εδώ βλέπουμε το Γιωργάκη, με μια ανέξοδη εξαγγελία, να προσπαθεί να ευθυγραμμιστεί με το κυρίαρχο κοινωνικό ρεύμα, που απαιτεί τον περιορισμό της μετανάστευσης, εξαγγέλλοντας «μηδενική ανοχή» στην παράνομη μετανάστευση – ασχέτως αν ο ίδιος ως υπουργός Εξωτερικών το 2003 δέχθηκε τον κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ» 343/2003 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στο οποίο μετείχε ο Γιωργάκης) που επιβάλλει στην Ελλάδα να δέχεται πίσω τυχόν λαθρομετανάστες που θα φτάσουν από την Ελλάδα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες... ασχέτως αν οι εκλεκτές του στο Ευρωκοινοβούλιο () επιμένουν φανατικά στην εφαρμογή του κανονισμού αυτού που γεμίζει την Ελλάδα λαθρομετανάστες... «Μηδενική ανοχή» λοιπόν ο Γιωργάκης... γιατί όχι; Τζάμπα είναι τα λόγια.

2) "Ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων.Και ειδικότερα σκληρή διεκδίκηση στην ΕΕ για περαιτέρω πόρους και στήριξη για την προστασία των κοινών μας συνόρων".

Είναι εξοργιστικό να μιλάει ένας πολτιικός για διεκδίκηση κοινοτικών κονδυλίων με σκοπό την αυστηρότερη φύλαξη των συνόρων μας, ενώ ο ίδιος ως αρμόδιος υπουργός Εξωτερικών είχε αποτύχει σε αυτό το στόχο...Π.χ. κατά την ελληνική προεδρία της ΕΕ το 2003 το θέμα της φύλαξης των συνόρων τέθηκε σε δεύτερη μοίρα και προτάχθηκε η «αναπτυξιακή βοήθεια στις χώρες προέλευσης των μεταναστών» κλπ. – και ως το 2004 που ο Γ. Παπανδρέου έφυγε από το ΥπΕξ, η κοινή φύλαξη των ελληνικών συνόρων ως ευρωπαϊκών δεν είχε προχωρήσει καθόλου...Μόλις το 2007 ξεκίνησαν οι θαλάσσιες περιπολίες των ευρωπαϊκών συνόρων,χάρη στην πίεση των μεσογειακών χωρών της ΕΕ, μεταξύ των οποίων πρωτοστάτησε η Ελλάδα με παρέμβαση του Κ. Καραμανλή στη σύνοδο κορυφής του Λάχτι της Φινλανδίας το 2006. Έτσι, από πέρυσι για πρώτη φορά τα ελληνικά σύνορα φυλάσσονται από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της FRONTEX, με ιταλικά και σλοβακικά ελικόπτερα, αεροσκάφη και ταχύπλοα. Ο Γιωργάκης που κάνει και κριτική, ως υπουργός Εξωτερικών είχε πετύχει κάτι ανάλογο; Όχι. Το είχε προσπαθήσει μήπως; Ούτε. Κατά τα άλλα, μιλάει σήμερα για αυστηρή φύλαξη των συνόρων με κοινοτική βοήθεια. Όπως είπαμε, τα λόγια είναι τζάμπα...

6) "Ένταξη των νομίμων μεταναστών στην κοινωνία μας. Με σοβαρές πολιτικές στο χώρο της παιδείας, της καταπολέμησης της μαύρης εργασίας, της απόδοσης του δικαιώματος της ιθαγένειας σε όσους πληρούν τις προϋποθέσεις και ιδιαίτερα στους νέους της δεύτερης γενιάς."
7) "Διαμόρφωση και εφαρμογή μιας σχεδιασμένης πολιτικής προσέλκυσης εργατικού δυναμικού στους τομείς όπου υπάρχουν μεγάλες εποχιακές ή μονιμότερες ανάγκες. Για τον λόγο αυτό, στην κυβέρνησή μας, η συνολική αντιμετώπιση της μεταναστευτικής μας πολιτικής στην Ελλάδα θα γίνεται από ένα Υπουργείο, με εξειδικευμένες υπηρεσίες."

Εδώ, «κρυμμένο» στα σημεία 6 και 7, βρίσκουμε το «ζουμί» της υπόθεσης: ο Γιωργάκης, κάπως διακριτικά, αλλά πάντως ευθέως, εξαγγέλλει τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας (προσοχή! όχι την απλή νομιμοποίηση με άδεια παραμονής, αλλά τη χορήγηση πλήρους ελληνικής ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ, δηλαδή και ΨΗΦΟΥ) στους μετανάστες, "ιδίως δεύτερης γενιάς’’ (δηλ. χωρίς να αποκλείεται η χορήγησή της και σε άλλους, πρώτης γενιάς). Και σα να μην έφτανε αυτό, στο σημείο (7) ο Γ. Παπανδρέου εξαγγέλλει ευθέως την προσέλκυση και άλλων μεταναστών "στους τομείς που υπάρχουν μεγάλες εποχιακές ή μονιμότερες ανάγκες" - επομένως μιλάμε πάλι για ανειδίκευτους εργάτες για τα χωράφια και τις οικοδομές, την ώρα που οι άνεργοι συμπατριώτες τους έχουν ήδη γεμίσει το κέντρο της Αθήνας...

Δηλαδή με λίγα λόγια, ο Γιωργάκης δε συμμερίζεται καθόλου τους προβληματισμούς της ελληνικής κοινωνίας για το θέμα των μεταναστών. Βάζει στην προμετωπίδα των θέσεών του τη «μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση» για να δώσει την εντύπωση ότι κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με την κοινωνία, αλλά στην πραγματικότητα επιμένει στην είσοδο ακόμα περισσότερων μεταναστών στην Ελλάδα και μάλιστα σκοπεύει να τους χορηγήσει και την ελληνική ιθαγένεια.

Ερώτηση: Γιατί επιμένει σε αυτό το σημείο ο Γιωργάκης; Απάντηση: Διότι ο Γιωργάκης, όπως είχε δηλώσει απερίφραστα στο «Κλικ» το 1999, αντιπαθεί την έννοια του «μονοεθνικού κράτους». Πιστεύει στην «πολυπολιτισμικότητα», σε μια «παγκόσμια πολυπολιτισμική κοινωνία βασισμένη στη διαφορετικότητα» (Πρόλογος στο βιβλίο «Πετυχαίνω τη συμφωνία», Καστανιώτης 2001), θεωρώντας ότι «η πολυπολιτισμική κοινωνία είναι το μόνο ρεαλιστικό σχέδιο για την Ευρώπη του 21ου αιώνα»” (Πρόλογος στο βιβλίο «Ανάγκη Δράσης- Συνηγορία για μια άλλη πολιτική», Πόλις 1998). Επομένως είναι απόλυτα φυσικό για τον Γιωργάκη να επιμένει στην είσοδο και άλλων μεταναστών και τη χορήγηση ιθαγένειας, αφού αυτό προωθεί το στόχο της «πολυπολιτισμικής Ελλάδας...

Αλλά για εμάς, τους Έλληνες πολίτες και ψηφοφόρους, από πού κι ως πού είναι επιθυμητός στόχος η μετεξέλιξη της Ελλάδας σε πολυπολιτισμική κοινωνία; Η πολυπολιτισμικότητα είναι ακόμα όρος της μόδας στην Ελλάδα, αλλά στο εξωτερικό έχει απομυθοποιηθεί προ πολλού... Η έννοια της «πολυπολιτισμικότητας» (multi-culturalism) ξεκίνησε στις ΗΠΑ το ’60 – ’70 μέσα στη γενικά εναλλακτική τάση που κυριαρχούσε τότε, ως εναλλακτικό πρότυπο χειρισμού των μεταναστών και ειδικά της παιδείας τους, σε σχέση με το ως τότε κυρίαρχο πρότυπο του «χωνευτηριού» (melting pot) που είχε εφαρμοστεί με επιτυχία στις παλιότερες γενιές μεταναστών, με στόχο να «χωνευτεί» ο μετανάστης στην αμερικανική κουλτούρα. Σε αντιδιαστολή με το «χωνευτήρι», το πρότυπο της «πολυπολιτισμικότητας», που εφαρμόστηκε μετά το ‘70 κυρίως στους ισπανόφωνους μετανάστες, είχε στόχο τη διατήρηση της «πρώτης» ταυτότητας των μεταναστών, ειδικά με την διδασκαλία της «πρώτης» τους γλώσσας ως κύριας στο σχολείο.

Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία ισπανόφωνων γκέτο, η απόδειξη της αποτυχίας του πολυπολιτισμικού προτύπου και η επιστροφή στο «χωνευτήρι» και την κοινή κουλτούρα. Αλλά και στην Ευρώπη, το πολυπολιτισμικό πρότυπο έχει δείξει τα αρνητικά του αποτελέσματα: στη Γερμανία οι διακριτές «τουρκικές γειτονιές» που δεν αφομοιώνονται αποτελούν πια μεγάλο πρόβλημα... στη Σουηδία οι βιασμοί γυναικών από νεαρούς μουσουλμάνους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα... στην Αγγλία υπάρχουν ήδη περιοχές (όπως το Ληντς),όπου ήδη λειτουργούν ισλαμικά δικαστήρια με βάση τη σαρία.... η οποία θεωρείται και από τους Άγγλους αναπόφευκτη... Αυτή την εξέλιξη θέλουμε και στην Ελλάδα;

Η εμμονή του Γιωργάκη στο αποτυχημένο μοντέλο της «πολυπολιτισμικότητας» εξηγείται από τα βιώματά του στα χίπικα κοινόβια των ΗΠΑ και του Καναδά τη δεκαετία του ’70. Τον καταλαβαίνουμε τον άνθρωπο... έχει τις εμμονές του... Αλλά ο κόσμος προχώρησε, το πολυπολιτισμικό πρότυπο απέτυχε σε Αμερική και Ευρώπη... η Ελλάδα τι φταίει να γίνει πειραματόζωο στις ιδεολογικές εμμονές του Γιωργάκη;

Σημειώστε ότι η πρόθεση του Γιωργάκη να δώσει την ελληνική ιθαγένεια στους μετανάστες δεν είναι μια χίμαιρα... είναι επίσημη θέση, διατυπωμένη στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για τις εκλογές του 2007:

«η χορήγηση ιθαγένειας σ’ όσα παιδιά μεταναστών γεννιούνται και μεγαλώνουν στην Ελλάδα κι η αυτόματη απόκτησή της μετά την παρέλευση τριετίας για όλα τα υπόλοιπα που είναι μαθητές στη χώρα μας.»

Είναι επίσης μια πρακτική που ο Γιωργάκης δε δίστασε να εφαρμόσει στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 2008, όπου ξεφτίλισε τις δημοκρατικές διαδικασίες του κόμματος του πατέρα του, επιτρέποντας να ψηφίσουν, ως «μέλη και φίλοι», μετανάστες χωρίς ελληνική ιθαγένεια, και νοθεύοντας έτσι το αποτέλεσμα. Η ρύθμιση αυτή έχει πλέον κατοχυρωθεί επίσημα και στο καταστατικό του ΠΑΣΟΚ (βλ. άρθρο 18 καταστατικού ΠΑΣΟΚ).
Είναι, τέλος, ένα πολιτικό σχέδιο για το οποίο ο Γιωργάκης θα βρει άμεσα πρόθυμους συμμάχους, αφού σε αυτό το σημείο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ συμφωνεί απόλυτα με του ΣΥΡΙΖΑ, που λέει ότι «όλα αυτά τα παιδιά θα πρέπει αυτοδίκαια να παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια (εφόσον φυσικά το επιθυμούν) χωρίς καμία διαδικασία κρίσης»
Επομένως μια κυβερνητική συνεργασία ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο ότι θα προωθήσει αυτόν τον κοινό στόχο, αφού μάλιστα η χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας στους μετανάστες υπόσχεται τεράστιο κομματικό όφελος: εκατοντάδες χιλιάδες νέους (και πιστούς) ψηφοφόρους, ικανούς να αλλάξουν τις πολιτικές ισορροπίες στην Ελλάδα για πάντα..

Λοιπόν Συνέλληνες το θέμα είναι απλό: ο Γιωργάκης, έστω με λίγο «καμουφλάζ», μας έχει αποκαλύψει τις προθέσεις του... κανείς μας δε μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν προειδοποιηθήκαμε... Αν στις επόμενες βουλευτικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ βγει πρώτο κόμμα και πάρει το «μπόνους» των 40 εδρών, θα μπορέσει με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ ή των Οικολόγων του Τρεμόπουλου να σχηματίσει κυβέρνηση και να περάσει τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προαναγγέλλει από τώρα: δηλαδή να δώσει αυτόματα την ελληνική ιθαγένεια (και το δικαίωμα ψήφου) σε όλους τους μετανάστες δεύτερης γενιάς, και σε πολλούς από την πρώτη γενιά... Μιλάμε για 500.000 – 1.000.000 καινούριους ψηφοφόρους, που θα αλλάξουν για πάντα τον πολιτικό χάρτη της χώρας... που θα βγάζουν κυβέρνηση... και θα επιβάλουν με τα αιτήματά τους (ίδρυση τζαμιών, σχολεία στη γλώσσα τους κλπ.), την «πολυπολιτισμική κοινωνία» που απέτυχε σε όλη την Ευρώπη, και που την οραματίζεται ο Γιωργάκης για την Ελλάδα μας. ...

Έλληνες πολίτες, θα το αφήσουμε αυτό να συμβεί; Κυκλοφορήστε αυτό το θέμα… Για να καταλάβουμε όλοι τι παίζεται στις επόμενες εκλογές. Και να μην έχει κανείς μας το ελαφρυντικό της άγνοιας, αν ψηφίσει Γιωργάκη...

Πηγή: http://www.enkripto.com/2009/07/blog-post_7368.html

Ελληνική ιθαγένεια, πολιτικά δικαιώματα και λαθρομετανάστευση

Του ΚΩΝ/ΝΟΥ Π. ΡΩΜΑΝΟΥ Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Εφημερίδα  Παρόν,29-11-2009



Ώστε έτσι. Ο νέος πρωθυπουργός θα προχωρήσει στη μαζική ελληνοποίηση του ανθού των λαθρομεταναστών, των παιδιών τους που βρίσκονται στα ελληνικά σχολεία.





Είναι, λέγεται, 250.000 άτομα! Μαζί μ' αυτούς θα νομιμοποιηθούν, αναμφίβολα, και οι γονείς τους, όπως εντός ολίγων ετών οι γυναίκες και τα παιδιά που θα αποκτήσουν στην πορεία. Όλοι αυτοί θα φέρουν στην Ελλάδα, εννοείται, τους συγγενείς τους απ' όλες τις γωνιές της Αφρικής, της Ασίας και των Βαλκανίων (νόμος Σημίτη περί συνενώσεως οικογενειών).

Εν τω μεταξύ στις δημοτικές εκλογές του 2010 θα έχουν ψηφίσει, όπως είχε εξαγγείλει ήδη το 2004 η Νέα Δημοκρατία, όλοι οι αλλοδαποί που βρίσκονται πέντε χρόνια στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως υπηκοότητας. Ήδη τον επόμενο χρόνο (δηλαδή πριν από την καταστροφή της Γης το 2012, σύμφωνα με το ομώνυμο κινηματογραφικό έργο) οι υπναλέοι Έλληνες θα δουν τόσους αλβανούς δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους και αστυνομικούς πάνω απ' το κεφάλι τους που θα χάσουν -αν υποτεθεί ότι την έχουν ακόμη- την αίσθηση του χώρου όπου βρίσκονται. Η Ελλάδα δεν θα είναι η ίδια.

Ας αναλογιστούμε επίσης ότι διά της δημιουργίας μεγάλων Περιφερειών, με την εφαρμογή του επερχόμενου «Καποδίστρια 2», οι αλλοδαποί ή οι έλληνες συνεργάτες τους περιφερειάρχες θα παίρνουν προγράμματα κατευθείαν από τις Βρυξέλλες χωρίς την ενοχλητική μεσολάβηση του εθνικού κέντρου των Αθηνών. Τι θαυμαστοί νέοι ορίζοντες αυτονόμησης για «μειονότητες», ξένες θρησκείες και εξωτικούς πολιτισμούς δεν ανοίγονται στις νεόκοπες επαρχίες της πάλαι ποτέ Ελλάδος!

Επίσης, «εξετάζει» επί του παρόντος η νέα κυβέρνηση (κατά την κ. Θεοδώρα Τζάκρη, υφυπουργόν Εσωτερικών, περιοδικό «Επίκαιρα» 20-26/11/2009, τεύχος 5) την αλλαγή του ελληνικού κώδικα ιθαγένειας που βασίζεται στο δίκαιο του αίματος (Έλληνας είναι ο γόνος Ελλήνων) ώστε η ιθαγένεια να δίδεται σε όλους όσοι γεννιούνται στην Ελλάδα (δίκαιον εδάφους). Επιτέλους φθάνει τώρα η στιγμή που θα υλοποιηθούν οι σχετικές προτάσεις της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Εθνικού Παρατηρητηρίου κατά του Ρατσισμού και της Ξενοφοβίας που αποδέχθηκαν κατ' αρχήν οι εκπρόσωποι ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ την 26ην Μαρτίου 2009 στην ΕΣΗΕΑ με παρουσία γνωστών εθνομηδενιστών, προπαγανδιστών του «πολυπολιτισμού» από το δημοσιογραφικό και καθηγητικό κατεστημένο (δες σχετικά το άρθρο μου «Η ελληνική ασθένεια της βουλήσεως» στο «ΠΑΡΟΝ» 5/4/09). Σημειωτέον ότι με τη μεταρρύθμιση του κώδικα ιθαγένειας ενδέχεται ο έλλην ομογενής του εξωτερικού να πολιτογραφείται στην Ελλάδα δυσκολότερα από έναν π.χ. αφρικανό γόνο λαθρομεταναστών που γεννήθηκε εδώ. Όμως τι να περιμένει ο γόνος Ελλήνων σε μία Ελλάδα της οποίας το Κοινοβούλιο κατεψήφισε ήδη το δικαίωμα ψήφου των ομογενών ενώ προτίθεται να υπερψηφίσει αντίστοιχο δικαίωμα των αλλογενών;

Αξίζει εν προκειμένω να επισημανθεί η ηθελημένη σύγχυση των όρων ιθαγένεια και υπηκοότητα. Ιθαγενής είναι ο καταγόμενος εκ της χώρας, ο αυτόχθων, ενώ υπήκοος είναι «ο υποκείμενος εις την εξουσίαν κράτους τινός» (Λεξικόν Δημητράκου). Εξ αυτού προκύπτει ότι ο υπήκοος γίνεται, αλλά ο ιθαγενής μόνον γεννάται, δηλαδή ανήκει σ' ένα γένος ήτοι -κατ' επέκτασιν- σύνολον ομογενών, εθνότητα, έθνος, φυλή (Λεξικόν Δημητράκου). Επομένως συνεπάγεται η αυθαίρετη ταύτιση της φυσικής, αναφαίρετης ιθαγένειας με την επίκτητη υπηκοότητα και κατάργηση της έννοιας του γένους και της εθνότητας ως ουσιωδών ιδιοτήτων της ελληνικότητας.

Προφανώς αυτό είναι και το ζητούμενο της επικείμενης μεταρρύθμισης του ελληνικού κώδικα ιθαγένειας, η ουσιαστική απονοηματοποίηση της έννοιας Έλληνας και ελληνικότητα, η οποία εφεξής θα προσδιορίζεται με τα ρευστά κριτήρια της εκάστοτε κρατικής εξουσίας. Η εξουσία θα καθορίζει, αυθαίρετα, ποιες κατηγορίες ανθρώπων θα ονομάζονται Έλληνες διά της διοικητικής πράξεως της χορηγήσεως πολιτικών δικαιωμάτων και μόνον. Αντιστρόφως θα έχει τη δύναμη το κράτος να αρνείται κατά το δοκούν την ιδιότητα του Έλληνα σε ανθρώπους οι οποίοι εν τούτοις είναι Έλληνες, σύμφωνα με τη λογική και την αλήθεια.

Στην πραγματικότητα η σταδιακή αφαίμαξη της ελληνικής ιδιαιτερότητας από τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της έχει αρχίσει προ πολλού στην εκπαίδευση, πρώτα στην τριτοβάθμια και μετά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια. Δεν επιβάλλουν τάχα εδώ δάσκαλοι και συγγράμματα τη σταδιακή απομάκρυνση από τον «ελληνοκεντρισμό» και τον προσανατολισμό στη «διαπολιτισμική» αγωγή; Η ίδια η σύνθεση των σχολείων είναι πολυεθνική. Χωρίς ελληνικότητα και Έλληνες δεν μπορεί να υπάρξει βέβαια «ελληνική» παιδεία παρά μόνο ως ευφημισμός. Η ιδεολογική αναπαραγωγή της ελληνικής κοινωνίας διακόπτεται σταδιακά και προμελετημένα. Έωλο είναι επομένως και το επιχείρημα της εξουσίας να δοθεί η ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά των αλλοδαπών που έγιναν «κοινωνοί της ελληνικής παιδείας» (Θεοδώρα Τζάκρη, «Επίκαιρα», σελ. 19). Ποίας ελληνικής παιδείας; Αυτής που ουσιαστικά αρνείται την ελληνικότητα;

Ο λόγος που τα παιδιά των λαθρομεταναστών εισήχθησαν στα ελληνικά σχολεία δεν είναι ο εξελληνισμός τους. Κανένας δεν νοιάζεται για την ελληνικότητα, γιατί αν νοιαζότανε θα φρόντιζε συν τοις άλλοις να τηρήσει το Σύνταγμα, το οποίον προβλέπει δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία για όλους τους Έλληνες. Άρα ουδεμία υποχρέωση είχε το κράτος να παρέχει εκπαίδευση σε μη Έλληνες οι οποίοι παρανόμως εισήλθαν στην επικράτεια (προσφάτως το γαλλικό κράτος απαίτησε από μαθητές παρανόμων μεταναστών να εγκαταλείψουν το σχολείο στο τέλος του σχολικού έτους). Όχι: η εισαγωγή του τεράστιου αριθμού των αλλοδαπών στο ελληνικό δημόσιο σχολείο έγινε εξαρχής με τον σκοπό να παραμείνουν στην Ελλάδα (μαζί με τους γονείς τους) έως ότου ενηλικιωθούν για να ελληνοποιηθούν.

Η ελληνοποίηση των αλλοδαπών είναι ένα μέτρο το οποίο:
α) αλλοιώνει για πάντα τη σύνθεση του εκλογικού σώματος υπέρ του κυβερνώντος κόμματος,
β) εδραιώνει τον μεγαλύτερο εποικισμό των νεωτέρων χρόνων που γνώρισε η Ελλάδα με κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου,
γ) προσκαλεί νέα κύματα μεταναστών στην Ελλάδα,
 δ) ευνοεί τον τουρκικό επεκτατισμό εις βάρος του ελληνικού έθνους το οποίον αποδυναμώνει η επί τούτοις εκ Τουρκίας ορμώμενη λαθρομετανάστευση,
ε) ενισχύει την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία,
ζ) διασπά την κοινωνική συνοχή και μπορεί να επιφέρει συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας εντός της Ελλάδος,
η) μετατρέπει τη χώρα σε κράτος μειονοτήτων με προοπτική διάσπασης,
 θ) καταστρατηγεί την ευρωπαϊκή συνθήκη για το Μεταναστευτικό που υπέγραψε τον Οκτώβριο του 2008 στις Βρυξέλλες η Ελλάδα. Η συνθήκη αυτή αντιτίθεται στις μαζικές νομιμοποιήσεις μεταναστών,
ι) προδίδει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη εισάγοντας στην Ευρώπη λαθρομετανάστες που η Ελλάδα παρανόμως εξοπλίζει με ευρωπαϊκά χαρτιά, 
κ) καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική εργατική τάξη (Μαρξ: «Η εισαγωγή ξένων εργατών είναι η διαιώνιση της δουλείας»),
λ) καταπατεί τις συνταγματικές ελευθερίες των Ελλήνων, προκειμένου αυτοί να αναγκασθούν να παραχωρήσουν κεκτημένα στους εποίκους (μία πρόγευση αυτού έδωσε η δράση της αστυνομίας υπέρ των αλλοδαπών εναντίον των Ελλήνων κατά τις πρόσφατες συγκρούσεις στην πολύπαθη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα).

Για να αποτραπούν τα χειρότερα, όσο υπάρχει ακόμα ελληνικό έθνος, Σύνταγμα και νόμοι, θα πρέπει: α) Να εξαντλήσουμε χωρίς άλλη καθυστέρηση τα περιθώρια νόμιμης διαμαρτυρίας και β) Να απαιτήσουμε δημοψήφισμα για το Μεταναστευτικό.