Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ, ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΛΑΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Ελληνισμός και Ορθοδοξία είναι τα ισχυρότατα θεμέλια της παιδείας των Ελλήνων. Χωρίς αυτά, θα καταποντισθούν στα ρεύματα της λεγόμενης πολιτισμικότητας και της παγκοσμιοποίησης. Ο καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γ. Μπαμπινιώτης, διακηρύττει: «Όποιος μιλάει για Ορθοδοξία ερήμην του ελληνισμού νομίζω ματαιοπονεί. Όποιος, όμως, μιλάει για Ελληνισμό ερήμην της Ορθοδοξίας κάνει κάτι χειρότερο: Ασχημονεί».

Στις 17 Μαρτίου 2007 πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΣΕΚ, στη Λευκωσία, ημερίδα με θέμα: «Η παιδεία των μικρών, όμως ιστορικών λαών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Διαπολιτισμική ή Πολυπολιτισμική πρόσμειξη ως κυρίαρχη μορφή Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης». Η ημερίδα οργανώθηκε από την Εταιρεία Μελέτης Ελληνικών Θεμάτων και σ' αυτήν απεύθυναν χαιρετισμούς μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β', ο Υπουργός Παιδείας Άκης Κλεάνθους και ο πρέσβης της Ελλάδας Δ. Ράλλης. Όλοι σχεδόν οι ομιλητές επέκριναν έντονα την επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Στη συνέχεια δημοσιεύουμε αποσπάσματα από ομιλίες μερικών εκ των πολλών ομιλητών.

Ανδρέας Μακρίδης: «Εθνική συνείδηση και Πατριδολατρία»

Ο γνωστός φιλόλογος και ιστορικός, Ανδρέας Μακρίδης, είναι καταπέλτης κατά της παγκοσμιοδουλείας, όπως χαρακτηρίζει την παγκοσμιοποίηση και κατά των εθνομηδενιστών, που σερβίρουν φαντακτερούς, ψευδοπροοδευτικούς όρους, όπως: Πολυπολιτισμός, πολυφυλετισμός, ανοχή της διαφορετικότητας και νέο-ουμανισμός. «Κύριος στόχος της επίπλαστης αυτής πολιτικής είναι το έθνος. Κατά το… μανιφέστο τους, το έθνος είναι ιδέα ξεπερασμένη και καταστροφική, από την οποία πρέπει να απαλλαγούμε για να σωθούμε. Ταυτόχρονα, οτιδήποτε σχετίζεται ή αναφέρεται στην Ελλάδα αποτελεί επάρατο εθνικισμό, που πρέπει να ξεπερασθεί.
»Οι εθνομηδενιστές προτείνουν την αντικατάσταση της ελληνικής εθνικής μας συνείδησης, με μια πολυφυλετική-πολυεθνική και πολυπολιτισμική ταυτότητα. Είναι σαφές ότι οι ωραιολογίες των εθνομηδενιστών αλλού στοχεύουν. Πρώτος και κύριος στόχος τους είναι να πληγεί και να εξουδετερωθεί η ελληνική εθνική μας συνείδηση. Δεύτερον, η προσπάθεια αναβάθμισης της τ/κ μειονότητας σε κυρίαρχη κοινότητα και η παράδοση της μισής Κύπρου στην Τουρκία. Σε συνθήκες κατοχής και ημικατοχής είναι ιστορική και κοινωνική νομοτέλεια να εντείνεται και να κορυφώνεται η εθνική συνείδηση και η πατριδολατρία. Οι αγώνες των λαών για ελευθερία έγιναν και γίνονται με σημαίες εθνικές, πάνω στις οποίες κυματίζει η πατρίδα και τα σύμβολά της. Για τους Έλληνες, το έθνος και η πατρίδα ήταν ανέκαθεν η δύναμη, που στήριζε την απόφασή τους για θυσία και ελευθερία».

Κλαίρη Αγγελίδου: «Παιδεία Εθνική»

Η ΠΡΩΗΝ υπουργός Παιδείας, Κλαίρη Αγγελίδου, είπε ότι «χρειαζόμαστε μια παιδεία που να 'χει βαθιές τις ρίζες στην πολιτιστική μας παράδοση, που να στηρίζεται στις πανανθρώπινες αξίες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Σοφίας, της ελεύθερης βούλησης, στην αλήθεια, τη δημιουργικότητα, τη Δημοκρατία, την Αρετή. Δεν έχουμε προγονοπληξία και ας μας κατηγορούν οι ανίδεοι. Εθνικός Πολιτισμός είναι ό,τι φανερώνει την ιδιαιτερότητα του κάθε κράτους. Εμείς, «σοφοί όντες», εισηγούμαστε μια διαπολυπολιτισμική εκπαίδευση, όπου θα εξοντώσουμε την εθνική μας εκπαίδευση, για να ευχαριστήσουμε σκύβοντας τον αυχένα, δείγμα δουλείας στην πληθώρα των μειονοτήτων που κατακλύζουν το ημικατεχόμενο νησί μας. Μελετούμε να διαλύσουμε την εκπαίδευσή μας, να την ξεγυμνώσουμε από της αξίες και τα ιδανικά για να είμαστε αρεστοί.
»Χρειαζόμαστε ελληνοκεντρική εκπαίδευση εμπλουτισμένη με νέους τρόπους διδασκαλίας, ωραία καλογραμμένα βιβλία, εκπαιδευμένους δασκάλους, με αληθινά πιστεύω, ερευνητικά προγράμματα, που να προάγουν τη σκέψη του μαθητή, σωστές ευκαιρίες μάθησης».

Γαβριήλ Μηνά: «Ουσιαστικές αλλαγές»

Ο ΓΑΒΡΙΗΛ Μηνά, πρώην λυκειάρχης-συγγραφέας και άριστος γνώστης των προβλημάτων της παιδείας, επισημαίνει ότι η αποτυχία των προσπαθειών για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις οφείλεται σε πολλούς λόγους. Ένας εξ αυτών είναι οι λεγόμενες «ριζικές αλλαγές» που δεν είναι συμβατές με την ιστορία της εκπαίδευσης διεθνώς.
Ο Γ. Μηνά υπογραμμίζει ότι μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση «για να έχει πιθανότητες επιτυχίας δεν πρέπει να περιστρέφεται σε θέματα γενικών αρχών και στόχων. Πρέπει, κυρίως, να επικεντρώνεται στον τομέα της καθημερινής λειτουργίας των εκπαιδευτηρίων μας, στον τομέα της εκπαιδευτικής πράξης. Κι εδώ είναι που απαιτούνται ουσιαστικές αλλαγές.
»Η αποτελεσματικότητα, εξάλλου, της λειτουργίας των σχολείων αποτελεί τον πιο σοβαρό και ουσιαστικό παράγοντα, που προσδιορίζει την ποιότητα της εκπαιδευτικής λειτουργίας και στον τομέα αυτό, κατά κανόνα, όλες οι προσπάθειες για εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν αποδίδουν τη δέουσα σημασία. Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ουσίας, κατά την άποψή μου, θα μπορούσε να αναδειχθεί εκείνη που στοχεύει, κατά κύριο λόγο, στην αναβάθμιση και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων».

Ανδρέας Παστελλάς: «Τι θα δημιουργήσουμε»;

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ εκπαιδευτικός και ποιητής-λογοτέχνης, Ανδρέας Παστελλάς, επισημαίνει ότι κάθε φορά που εγείρεται θέμα ριζικών αλλαγών στο εκπαιδευτικό σύστημα, το ερώτημα που τίθεται συνοψίζεται στα εξής: Τι είδους άνθρωπο θέλουμε ή επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε; Αναφερόμενος στον τύπο του σχολείου που προωθείται, παρατηρεί ότι «πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση απόπειρας επιβολής μιας πτυχής του νεοταξικού 'οράματος', ήγουν της πολιτιστικής ισοπέδωσης, ως μιας προκαταρκτικής αλλά ουσιώδους φάσης για την προώθηση και παγίωση των τελικών σχεδίων τους σε ένα οικόπεδο, το οποίο εκ των προτέρων θεωρείται ως η ιδιοκτησία τους. Η χειραγώγηση των περιστασιακών κατοίκων του οικοπέδου, δηλ των ιθαγενών, ανατίθεται στους κατά περίπτωση τοπικούς αδειούχους διεκπεραιωτές, αυτοπροσδιοριζομένους 'σοφούς' developers. Σ' αυτή τη διαδικασία, οι ιθαγενείς εκλαμβάνονται ως όντα αυτογενή, χωρίς παρελθόν, χωρίς ιστορία, χωρίς παραδοσιακό πολιτισμό, χωρίς μνήμη.
»Έτσι και στην περίπτωση της Κύπρου, τα στέρεα και πανάρχαια δομικά υλικά, με τα οποία θεμελιώθηκε ο ελληνικός πνευματικός πολιτισμός και η ιστορία αυτού του τόπου, δηλ. η γλώσσα του, τα δημιουργήματά του στους τομείς των Γραμμάτων και των Τεχνών. Όλα εκείνα που αποτελούν την κιβωτό της συλλογικής μνήμης και διαμόρφωσαν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του στο πέρασμα των αιώνων. Όλα αυτά θα πρέπει να εκβληθούν από την παιδεία μας ως άχρηστα και προπαντός επικίνδυνα, για να επιτευχθεί η πολυπόθητη και παντοιοτρόπως επίχρυση 'δικοινοτική επαναπροσέγγιση'».
Τέλος, ο Α. Παστελλάς επισημαίνει ότι «οι διαχρονικές πνευματικές σχέσεις και οι πολύπλευροι πολιτιστικοί δεσμοί, σφυρηλατημένοι στο κοινό και αμοιβαίο αίσθημα αδελφικής, φυλετικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους Έλληνες της Κύπρου και του μητροπολιτικού Ελληνισμού, βρέθηκαν πάντοτε στο στόχαστρο εκείνων που απεργάζονταν την εξασθένιση και την εθνική του εξουθένωση».

Μητροπολίτης Κερύνειας: «Εθνικά αντισώματα»

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ Κερύνειας Παύλος σε ομιλία του επισήμανε: «Ένα από τα κύρια στηρίγματα της ελληνικής παιδείας είναι η ελληνική γλώσσα. Η αξία και η δύναμη της Ελληνικής έγκειται στο λεκτικό της πλούτο. Εκφράζει με ακρίβεια και σαφήνεια τις πλέον λεπτές έννοιες της ανθρώπινης σκέψης, γι' αυτό και χρησιμοποιείται διεθνώς για τη διατύπωση επιστημονικών και δη δογματικών όρων. Γι' αυτό και αδίστακτοι μηχανισμοί της παγκοσμιοποίησης άρχισαν την πολεμική τους από τη γλώσσα. Η κατάργηση του πολυτονικού συστήματος γραφής και διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής έφεραν την απαιδευσία, τη συρρίκνωση της γλωσσικής μας έκφρασης, τη λεξιπενία και την αποκοπή από τον πνευματικό θησαυρό της Κλασικής και Πατερικής Γραμματείας και των Λειτουργικών κειμένων.
»Σήμερα, δυστυχώς, οι νέοι μας αδυνατούν να κατανοήσουν τα νοήματα του Ευαγγελίου αλλά και της Θείας Λατρείας. Η έλλειψη γλωσσικής καλλιέργειας και η συνακόλουθη λεκτική φτώχια αντανακλούν και επιφέρουν την πνευματική φτώχια. Η Ελληνορθόδοξη παιδεία είναι η μόνη που μπορεί να προσφέρει πνευματικά και εθνικά αντισώματα στον ελληνικό λαό, ώστε να μην είμαστε ευάλωτοι στα καταστροφικά μηνύματα της νέας εποχής και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης».

Κ. Χατζηστεφάνου: «Πρώτος στόχος η απελευθέρωση»

Ο ΠΡΩΗΝ Υπουργός Παιδείας και αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Κ. Χατζηστεφάνου, εξέφρασε εξαρχής τη διαφωνία του με την επιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και υπογράμμισε: «Αν υιοθετηθεί η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, τα σχολεία της Κύπρου αλλάζουν ριζικά χαρακτήρα και προσανατολισμό. Στο 'Ανθρωποκεντρικό σχολείο', όπως ονομάζουν το σχολείο, που θα διαδεχθεί τα σχολεία που είχαμε και έχουμε, ο τρόφιμος δεν είναι πια ο Έλληνας άνθρωπος, που σέβεται τον εαυτό του ως Έλληνα και Χριστιανό και τους άλλους, αλλά ο άχρωμος άνθρωπος, ο κοσμοπολίτης, χωρίς ταυτότητα και χωρίς εθνική συνείδηση. Τέτοιοι άνθρωποι δεν υπάρχουν πάνω στη γη και δεν δικαιούμαστε να συναινέσουμε στον εθνικό αποχρωματισμό και το θρησκευτικό αποπροσανατολισμό των νέων μας».
Ο Κ. Χατζηστεφάνου διερωτήθηκε μήπως τώρα οι Έλληνες Κύπριοι εκπαιδευτικοί θα διδαχθούν πώς να διδάσκουν τον Κύπριο του «έθνους-κράτους», ή μήπως «το θέμα είναι η σταδιακή μείωση των στενών επαφών και δεσμών της Κύπρου με την Ελλάδα. Πρόσθεσε:
«Όπως όλοι ξέρουμε, η Κύπρος δεν είναι έθνος-κράτος. Είναι δικοινοτικό κράτος με δύο κοινότητες, και κάθε προσπάθεια που καταβάλλεται, από το «Ελληνο-Κυπριακή» κοινότητα και το «Ελληνο-κύπριος», να διαγραφεί το «Έλληνας» και να μείνει μόνο το «Κύπριος», με εθνική σημασία, θα πρέπει να εξουδετερωθεί. Ο αγώνας για τη συντήρηση της εθνικής μας ταυτότητας είναι εξίσου ιερός με τον αγώνα για την προάσπιση της πατρίδας και την απελευθέρωση της τουρκοκρατούμενης γης των πατέρων μας, που την έχουν κάμει αγνώριστη οι Τούρκοι κατακτητές με την τουρκοποίηση των Ελληνικών ονομάτων, τη βεβήλωση των Χριστιανικών ναών μας και με άλλους τρόπους. Ο πρώτιστος σκοπός των σχολείων μας πρέπει να είναι η απελευθέρωση της πατρίδας μας και όχι η αλλαγή του Ελληνοκυπρίου σε Κύπριο και άχρωμο κοσμοπολίτη».


TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ από την ΣΗΜΕΡΙΝΗ